Ήδη ο Μέγας Χαν ξεφύλλιζε στον άτλαντά του τους χάρτες των πόλεων που απειλούν μέσα στους εφιάλτες και τις κατάρες: Ενόχ, Βαβυλώνα, Γιάχου, Μπούτουσα, Γενναίος Νέος Κόσμος.

 Είπε: << Όλα είναι ανώφελα, αν ο τόπος της τελικής άφιξης δεν μπορεί παρά να είναι η κολασμένη πόλη, κι είναι εκεί πού μας τραβάει το ρεύμα, με κύκλους πού όλο στενεύουν>>.
Και ο Πόλο: << Η κόλαση των ζωντανών δεν είναι κάτι πού θα υπάρξει' αν υπάρχει μία, είναι αυτή πού βρίσκεται ήδη εδώ, η κόλαση πού κατοικούμε κάθε μέρα, πού φτειάχνουμε με το να ζούμε μαζί. Δυό τρόποι υπάρχουν για να γλυτώσεις απ'ο το μαρτύριό της. Ο πρώτος είναι εύκολος σε πολλούς: δέξου την κόλαση και γίνε μέρος της έτσι πού να μην τη βλέπεις πιά. Ο δεύτερος είναι επικίνδυνος και απαιτεί συνεχή επαγρύπνηση και γνώση: ψάξε και μάθε ν' αναγνωρίζεις ποιός και τι στη μέση της κόλασης, δεν είναι κόλαση, κι αυτά κάνε να διαρκέσουν, δώστους χώρο >>.
                                                                                                      Italo Calvino