Σε κάθε πόνο, συγκίνηση, πάθος υπάρχει ένα στάδιο που ανήκει στον άνθρωπο, ακόμα και σε ότι πιό ατομικό και πιό ανέκφραστο διαθέτει, και ένα στάδιο πού ανήκει στην τέχνη. Ωστόσο, στην πρώτη στιγμή της, η τέχνη δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Η τέχνη είναι η απόσταση πού ο χρόνος δίνει στον πόνο. Ειναι η υπερβατικότητα τού ανθρώπου σε σχέση με τον εαυτό του.
